Stuttgart/Coesfeld – Een gewichtige opdracht in moeilijke tijden: ondanks de Covid-19-crisis moeten grootschalige projecten zoals de levering van een enorme druktank nog steeds op tijd worden afgewerkt. De onderneming Paule uit Stuttgart, die zich specialiseert in uitzonderlijk transport, voerde de opdracht van Maschinenbau Scholz GmbH &Co. KG in Coesfeld na een maandenlange planning uit met zijn bekende precisie. De lading bestond uit een enorme autoclaaf, een gasdichte druktank waarin koolstofdeeltjes worden ‘gebakken’ bij een werkdruk van 12 bar en een temperatuur van 250 graden. Dat gevaarte moest worden vervoerd van de fabrieksterreinen in het Duitse Coesfeld (Noordrijn-Westfalen) naar het dok aan het Datteln-Ems-kanaal in Lüdinghausen, een rit van 33 kilometer.
Bij dit type van transport schuilt de grootste uitdaging in het hoge zwaartepunt van de vracht, die in dit geval ongeveer 175 ton woog, 25 meter lang was en een hoogte en breedte van ongeveer 7 meter had. Om dat alles tot een goed einde te brengen, werd de lading vervoerd met gekoppelde trekkers en opleggers met 22 assen. Bovendien moesten hellingshoeken van meer dan 5 graden worden vermeden, anders bestond het risico dat de lading zou kantelen. Om de lading te vervoeren, werden de hydraulisch regelbare platformen afgesteld op 1,07 meter, voor een transporthoogte van ongeveer 8 meter.
De vier trekkers van Mercedes-Benz – waarvan twee zware modellen met elk vier assen en 650 pk – waren afkomstig van de onderneming Paule. De twee zware vrachtwagens werden gebruikt om de autoclaaf te transporteren. De andere twee vervoerden het 22 ton zware deksel en andere randonderdelen, beide met een transportbreedte van ongeveer 8 meter. Vervolgens bracht een binnenschip de complexe machine naar Rotterdam, waar ze werd overgeladen in een zeeschip voor verder transport.
Precies volgens plan rolde het kolossale konvooi om 22 uur de fabrieksterreinen in Coesfeld af, getrokken en geduwd door de gespierde zware vrachtwagens van Mercedes-Benz. Na drie uur en 22 kilometer bereikte het konvooi het moeilijkste punt van de rit: een kruispunt van 90 graden, waar de randen met grind en plastic panelen waren bedekt ter voorbereiding op het konvooi. Die voorbereiding volstond helaas niet: het sleepvoertuig, bestuurd door Hermann Futterknecht had niet genoeg grip op de panelen om de zware lading door de scherpe bocht te trekken. Dieter Wascher, die met de tweede zware vrachtwagen reed, moest omdraaien, een omweg van verschillende kilometers maken en dan ongeveer 2 kilometer achteruit rijden om zijn collega te helpen. Zodra beide zware vrachtwagens waren gekoppeld, was dit moeilijke deel snel achter de rug. Het geoefende team had ook geen enkele moeite met de laatste 50 meter van de rit, de scherpe bochten van de weg B474 naar de dokken. Na ongeveer zes uur op de weg bereikte het transportkonvooi met een totaalgewicht van bijna 330 ton eindelijk zijn bestemming.
