De firma Poul Michelsen levert dagelijks levensmiddelen op de Faeröer-eilanden. Sinds 2020 worden de rondes van het bedrijf aanzienlijk verkort – een spectaculaire tunnel verbindt de twee grootste eilanden van de archipel met elkaar.

“Kanska” – “veelvoudig”: Wie de Faeröer eilanden bezoekt, zal dit korte woord heel vaak horen. “Als we ’s ochtends opstaan, weten we vaak alleen wat we ‘makkelijk’ die dag gaan doen”, zegt Poul Michelsen. De reden is even banaal als authentiek: Het weer midden in de noordelijke Atlantische Oceaan kan zo veel plan een geweldige streep door de rekening maken. “Op een zonnige ochtend kan een stormachtige ochtend en een nevelige namiddag volgen”, vertelt Michelsen. Toch is de 77‑jarige al bijna 50 jaar onderweg in een winkel die et “veel gemak” maar moeilijk kan werken: Het door hem opgerichte bedrijf PM levert levensmiddelen aan supermarkten, winkels, restaurants en schepen.

Daarnaast is PM verantwoordelijk voor het dagelijks tot 11 uur uitleveren van melkproducten. “Melkwaren hebben een lagere houdbaarheid dan andere levensmiddelen”, zegt Poul Michelsen. “Onze klanten verwachten ze dagelijks vers, en dat zo vroeg mogelijk.” Bijvoorbeeld in het dorp Klaksvik, in het noordoosten van de eilandengroep. “Afhankelijk van het jaargetijde duurde zo’n rit maar liefst drie uur”, vertelt Poul Michelsen. Chauffeur Hanus Egholm kent de rit al 22 jaar: “In het begin was er zelfs nog een veerbootpassage, daar moest ik nog vroeger uit – en of de veerboot dan echt reed, was onveilig.” Sinds vorig jaar beheersen chauffeurs en trucks het circuit in ongeveer 50 minuten: dankzij een ambitieus infrastructuurproject met de naam Eysturoyartunnel.

“We willen op alles voorbereid zijn”, zegt Michelsen. “Daarom hebben we sinds 1974 alleen Mercedes‑Benz in het wagenpark.” Momenteel zijn het twaalf modellen van de series Arocs en Actros die regelmatig worden vervangen. “De vrachtwagens blijven ongeveer zes jaar in het wagenpark. Dat betekent: gemiddeld krijgen we om de 1,5 jaar een nieuwe Mercedes‑Benz truck”, zegt Michelsen, die bij zijn Arocs naar de variant 3263 gaat – de topmotorisering. “terreinen en wegen zijn een uitdaging, daarom hebben we kracht nodig en tegelijkertijd ook de beste beschikbare remmen.” Samen rijden de trucks zo’n 1.000 kilometer per dag af. Dat klinkt alleen voor niet‑Färöer weinig, lokale bewoners weten over de geografische en meterologische omstandigheden van het eiland. “We hebben de beste apparatuur nodig die we kunnen krijgen”, aldus Michelsen.

Geboren in Tórshavn, de hoofdstad van het eiland, koos hij al vroeg voor de distributie van levensmiddelen. Het beroemde verhaal van de start‑up uit de garage – Michelsen heeft ze meegemaakt, ook al was het in zijn geval de kelder die hem, zijn vrouw en twee concurrenten in het begin diende als kantoor en magazijn. Al lang is het bedrijf flink uitgebreid. “Toen ik begon, waren er slechts twee soorten levensmiddelen op het eiland: verse waren en gedroogde producten. Maar ik wilde diversiteit”, zegt Michelsen, staat op en neemt de trap richting het magazijn.

Vorkheftrucks suizen erom, medewerkers verzamelen leveringen van fruit, koelwaren en diepvriesproducten – een typische scène uit de levensmiddelenlogistiek. Slechts 700 kilometer voor de Noorse kust, midden in de Noord-Atlantische Oceaan. “Tweemaal per week krijgen we twee containers van 40 voet met verse levensmiddelen en gekoelde producten”, vertelt Michelsen. Voor dit land noodzakelijke aanvulling: “Als de schepen op schema zijn.”

De Eysturoyartunnel is de derde en jongste tunnel die een betrouwbare, namelijk weersonafhankelijke verbinding van de eilanden Streymoy en Eystmoy creëert. Op het diepste punt moet je daarvoor ongeveer 189 meter onder het Atlantische oppervlak komen. Omgerekend 360 miljoen euro kostte de uitvoering van het tot nu toe grootste infrastructuurproject van de eilanden.

De eilandengroep van de Faeröer bestaat uit 18 eilanden, meestal via veerboten met elkaar verbonden. Daarbij komt één brug tot stand – te veel is deze bouwvorm blootgesteld aan de natuurgewelden, alsof hij een ernstig alternatief zou zijn. Sommige eilanden zijn op hun beurt alleen met een helikopter bereikbaar. De vluchten zijn zelfs betaalbaar. “Maar je moet het wel een en ander kunnen verdragen”, zegt Michelsen. “De helikopters vliegen ook nog bij een weer dat de passagiers goed doorschudden.”

Comfortabeler is de nieuwe tunnel – en biedt tegelijkertijd ook nog eens een wereldwijd unieke attractie: Diep onder de zee rolt het verkeer hier door een rotonde. Niet ergens anders, maar op het geografische middelpunt van de eilandengroep. De Faröer hebben begrepen hiervan een belevenis te maken: De rotonde wordt op een sfeervolle manier verlicht door een installatie van de kunstenaar Tróndur Patursson. Onderdeel van de enscenering is bovendien een 80 meter lange staalsculptuur, die levensgrote figuren als schaduwschets toont. Patursson vervult daarmee een traditie van de Faeröer: Honderden mensen houden zich aan hun handen en lopen van de duisternis in het licht.

Een gedachte die ook Poul Michelsen veel kan winnen. “We laten zien dat we mooie ideeën kunnen omzetten als we er samen voor inzetten”, zegt de Faeröer, die niet alleen als ondernemer, maar ook als sporter actief was. Zozeer dat “veelvoudig” ook het dagelijks leven van de Faeröer kan bepalen – bij het ontwikkelen en realiseren van ideeën schijnen ze een ander woord te verkiezen: “bepaald”.