De Arocs van de Schick Group vervoeren elementen van gewapend beton voor de bouw van een nieuwe terminal op de luchthaven van Frankfurt. Het gewicht van deze kolos: tot 44 ton – maar dat is niet het probleem.

Deel na deel groeit in het oosten van de luchthaven van Frankfurt de nieuwe Terminal 3. Er moeten jaarlijks 25 miljoen passagiers kunnen worden vervoerd. Doet ook mee: de Schick Group uit Bad Kissingen. Die is verantwoordelijk voor de bouw van pier H en J en de bijna 70 meter hoge toren. Geen kleine opdracht: alleen al pier J is 600 meter lang en bestaat uit drie niveaus.

“We gebruiken bijna 70 voertuigen van meer dan 7,5 ton”, zegt fleetmanager en dispatcher Stefan Eichholz. “Vooral Arocs als betonmixer, kiepwagen en trekker.” Voor de nieuwbouw van Terminal 3 heeft zijn team momenteel 86 Y-steunen in gewapend beton vervoerd. Gewicht van de afzonderlijke steunen: van 22 tot bijna 44 ton, waardoor de Schick-chauffeurs alleen ’s nachts mogen rijden.

Zoals nu om 0.40 uur op de parkeerplaats “Schwarze Pfütze” vlak voor de oprit naar de A71, waar de Schick‑bemanning nog een keer uitstapt om de zware kettingen aan te trekken die de lading zekeren. Het is maart, vorige week waren er de eerste warme dagen van het jaar. Toch is het nu opnieuw ijzig koud.

Tot nu toe liep alles vlot, maar tot de luchthaven is het nog altijd 210 kilometer. Het anders pikdonkere traject wordt door de lichten van het voertuig zacht oranjekleurig verlicht. De politiewagen die het konvooi over de federale en secundaire wegen heeft begeleid, rijdt terug.

“We zijn stipt vertrokken, dat is nu eenmaal belangrijk”, zegt bestuurder Walter Kleinhenz. Hij kent de weg. Maar vandaag zijn de omstandigheden moeilijker dan anders: zijn Arocs transporteert een Y‑element van 37,5 ton.“Dat trekt de Arocs zonder probleem. De uitdaging bestaat in de breedte van 5,40 meter. Dan kan het wel eens krap worden”, zegt Kleinhenz.

“Onze trekkers zijn vaak onderweg in het zware transport. Met de Arocs hebben we een rendabele oplossing gevonden”, zegt Stefan Eichholz, die in 2015 de leiding over het wagenpark van het bedrijf overnam.

Het konvooi is weer op weg. Walter Kleinhenz kijkt op het display van de MirrorCam op de linker A‑stijl. “Dat systeem is voor ons een heel goede hulp. Wanneer ik met de trailer afsla, zwaait het beeld mee. Zo heb ik tot achteraan altijd alles in het oog.”

Voor het konvooi ligt nu een lange helling. De achterlichten van het voorste begeleidende voertuig verdwijnen in de verte. Het totale gewicht van 66,5 ton is nu toch merkbaar. De rechtervoet van bestuurder Walter Kleinhenz drukt zacht op het gaspedaal. De 390 kW van de trekker brengen de Arocs moeiteloos weer in positie. Ook de tweede Arocs in het konvooi komt op gang.

Ondertussen heeft de colonne op de A3 de A5 richting Basel genomen. Voor hen ligt het moeilijkste deel van het traject, en vandaag, met een van de zwaarste klassen van de Y‑elementen als bagage, wordt het mogelijk wel erg eng als er wegenwerken zijn. Walter Kleinhenz hangt de radio in de houder. De Arocs vertraagt en voegt in de enkele rijstrook in. Kleinhenz wijst op de displays van de MirrorCam. Links en rechts blijven nog maar 15 centimeter over tot de betonnen muren. Tot aan de uitrit is uiterste concentratie vereist. Behoedzaam tast het konvooi zich een weg.

Het is nu 3.50 uur in de ochtend. De voertuigen bereiken de inrit naar de werf.

Op het luchthaventerrein waait een bittere koude wind.Iedereen moet meteen nog een keer uitstappen om de ladingzekering en de verlichting weg te nemen. Nadien wordt dan afgeladen. “Zo was het tenminste gisteren.” Dus alles toch routine? Kleinhenz lacht, stapvoets stuurt hij de combinatie naar de werf. “Nee, van routine kan toch geen sprake zijn.”