“Mercedes‑Benz Transport” meldt uit het jaar 1982: “Noord‑Amerika is de grootste markt voor bedrijfsvoertuigen ter wereld en juist hier heeft Daimler‑Benz AG zich de afgelopen jaren steeds meer ingespannen om ook in dit deel van de wereld zijn reputatie als belangrijkste fabrikant van zware vrachtwagens te laten gelden.” En verder: “De gebruiksomstandigheden zijn net zo verschillend als de VS groot zijn. Terwijl de middelzware vrachtwagens van Mercedes‑Benz ideaal zijn voor de distributiesector, worden voor het langeafstandsverkeer de volumineuze, zware US‑trucks ingezet.” En wel in de vorm van Freightliner Trucks – dit merk werd het jaar voordien opgekocht door Daimler‑Benz AG.

Het is een race tegen de klok wanneer de chauffeurs van de metaalfabriek Olsberg in Essen op weg gaan naar Kassel. Op de laadvloer van hun Mercedes‑Benz 2632 6×4: vier pannen met vloeibaar aluminium, dat tijdens de rit van 3,5 uur niet tot onder het smeltpunt mag afkoelen. De bestuurders blijven rustig. Ze “waarderen de betrouwbaarheid, de soepele bediening van het voertuig, […] het uitstekende motorvermogen, dat ook lange hellingen zonder problemen overwint”, zo meldt de redactie. Ook een destijds bijzonder stuk uitrusting kan kalmerend hebben gewerkt op de zenuwen: Aan boord bevond zich altijd een autotelefoon, waarmee de bestuurders gewaarschuwd konden worden voor verkeershinder, omleidingen en andere mogelijke storende factoren.

Mercedes‑Benz 3328/8×4/4. Voor de kenners een indrukwekkende afkorting die het duidelijk maakt: het gaat hier in de eerste plaats om exportvoertuigen, want met een toegestaan totaalgewicht van maximaal 35 ton is het gebruik in Duitsland alleen toegestaan met een speciale vergunning. “In andere landen daarentegen kunnen vierassige voertuigen met een toegestaan totaalgewicht van maximaal 35 ton bijzonder rendabel worden ingezet, bijvoorbeeld als kiepwagen of containervoertuig. De afwerking gebeurt onder de verantwoordelijkheid van Daimler‑Benz AG bij het Zwitserse FBW‑Fahrzeug AG in Wetzikon, Zwitserland”, aldus de redactie. Er wordt een motor van 206 kW met Ecosplit‑transmissie (16 gesynchroniseerde versnellingen vooruit) ingezet. De redactie is overtuigd van het succes: “Met de nieuwe 3328/8×4/4 krijgen ondernemers bedrijfsvoertuigen aangeboden die vanwege hun veelzijdige toepassingsmogelijkheden zeker een bijzondere belangstelling zullen opwekken.”

Het verbeteren van de rendabiliteit was ook in 1982 een belangrijk thema: “Met de constant stijgende brandstofkosten is het absoluut noodzakelijk om vrachtwagens nog optimaler in te zetten als transportmiddel”, schrijft de redactie. En zo ontstaan er bijvoorbeeld voor volumineuze goederen en pallets in samenwerking met de opbouwfabrikanten originele oplossingen, zoals een slaapcabine boven het stuur of nieuwe koppelingen voor de aanhangwagens.

Zo luidde de titel van een reportage over een waterkrachtcentrale bij de Itaipudam die door Brazilië en Paraguay gezamenlijk is gebouwd en wordt geëxploiteerd. Een monumentaal bouwwerk dat nog steeds records neerzet: In 2016 werd daar meer dan 103 terawattuur aan elektriciteit opgewekt. Dat is meer dan enige andere installatie kan. De elektriciteitsproductie dekt 75% van de Paraguayaanse vraag en 17% van de Braziliaanse vraag.

De stuwdam is 225 meter hoog en zeven kilometer lang, inclusief aarden en stenen dammen. De turbines zijn ontworpen voor een waterdebiet van 70.000 kubieke meter per seconde. Tijdens de bouwfase moest minstens 31 miljoen kubieke meter afgegraven rotsgrond worden verplaatst. “De bevoorrading van de bouwplaats gebeurt voor het grootste deel per vrachtwagen over een goed ontwikkeld wegennet”, schrijft de redactie. “Ongeveer 300 vrachtwagens van Mercedes‑Benz do Brasil hebben van begin af aan bijna onmogelijke prestaties geleverd. Er werd alleen al zo’n 220.000 ton constructiestaal gebruikt, met een maandelijkse vraag van bijna 10.000 ton. […] Fascinerend aan Itaipu is echter niet alleen de grootte, maar ook de precisie en stiptheid waarmee hier gewerkt is.”

Een absurd idee? Maakt niet uit! Vijf Zwitsers lieten zich niet afschrikken: hun bijdrage aan een bekende Duitse TV‑show was: “Wij wedden dat we een vrachtwagen met een gewicht van bijna negen ton op vier bierglazen kunnen plaatsen en daarbij geen enkel glas breken!” Zij vonden een partner in de Mercedes‑Benz vestiging in Hagen, die voor de training een 1628 en een hal ter beschikking stelde. Vervolgens, live op televisie, de proef op de som: “Doorslaggevend was het uiterst nauwkeurig en gelijkmatig laten zakken van de hydraulische stempels om op het moment van het eerste contact van de banden met het glas een evenwichtige statische belasting te bereiken.” Een experiment dat niet wordt aanbevolen om na te doen. Maar: weddenschap gewonnen!